نسل جدید برخلاف نسل پیش، تصور می‌کرد آنچه ره رهایی را می‌گشاید؛ نه صرفاً کنش فرهنگی و اجتماعی که کنش سیاسی-چریکی است و در این مسیر، دیگر مارکسیسم و حتی مادی‌گری را الزاماً دشمن و رقیب خویش نمی‌دیدند؛ بلکه آن را رفیقی می‌پنداشتند که علم و تجربه مبارزه را از چین و الجزایر و فلسطین و کوبا و آلمان شرقی به آنان ارزانی می‌داشت.