منسر اولسون با بررسی تاریخی و استدلال های نظری نشان می دهد که چگونه گروه های منافع خاص که او «ائتلاف های توزیعی» می خواند، با پیچیده تر کردن قوانین و مقررات، افزایش نقش دولت، و سخت تر کردن امکان تفاهم، برای خود کیسه می دوزند، و باعث کاهش کارآیی و درآمد کل جوامع می شوند.