در منطقه ای به شعاع حدود ۱۰۰ کیلومتری مرکز تهران کنونی، به لحاظ آماری در هر سده دو زمین‌لرزه با بزرگای بین ۶ تا ۷ قابل انتظار است. آنچه در توسعه ناپایدار تهران به ویژه در شش دهه اخیر رخ داده است، منجر به ایجاد پهنه‌ای شهری با تاب‌آوری پائین -بین ۱۰ تا ۲۰% و گاه کمتر- با جمعیت انبوه شده که آسیب به زیرساخت‌های حیاتی‌اش در یک زمین‌لرزه شدید در شهرهای تهران و کرج به آسیبی در ابعاد ملی برای کشور می‌انجامد.