استاد دامغانی می گوید تنها مصداقی که برای بخشی از غزل دوازدهم حافظ پیدا کرده ، امام حسین(ع) است و آن ابیات این است: ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما/ آبروی خوبی از چاه زَنَخدان شما، عزم دیدار تو دارد جانِ بر لب آمده/ بازگردد یا برآید؟ چیست فرمان شما؟