ساخت فیلم در روزگار فعلی در سینمای ایران، به‌مثابه راه رفتن روی لبه تیغ است که در هر صورت صاحبان سرمایه اعم از کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، بازیگر تا مخاطب خراشیده می‌شوند.