نتیجه روزه کم خوری و کم گویی است و آن حکمت را به ارمغان می‌آورد و حکمت معرفت را در پی دارد و معرفت یقین را، و وقتی که بنده‌ای به یقین رسید باکی ندارد که چگونه روزگار را سپری کند.