شهرت عطار بیشتر به دلیل نوع قصه پردازی او در منطق‌الطیر و غزل‌های قلندرانه و خاص عرفانی اوست، او بعد از سنایی و قبل از مولوی یکی قله‌های عرفان قلمداد می‌شود.