در روانشناسی تکاملی از عشق به عنوان یک ابزار برای کمک به تولید مثل و سپس مراقبت از فرزندان یاد شده است. اروین یالوم، روان درمانگر وجودی، عشق را به عنوان یک نوعی از خود بی خودی و ذهنیتی افسون شده توصیف میکند