در انتهای رود کن، از کنار شهر معمولی تهران، از کنار خیابان‌های پر دست‌انداز پایتخت ایران، از کنار ادارات دولتی و نهادهای رسمی رد می‌شویم. از شهر تهران خارج می‌شویم و به جزیره وارد می‌شویم. به جزیره‌ای با ساکنانی مطرود. جزیره شلوغ است ولی اینجا جای ماندن نیست.