یکی از عادتهای قشنگ مادر جان این بود : هر روز صبح با گلهاش حرف میزد نازشون میکرد کلی هم قربون صدقه شون میرفت .. اینروزا که دیگه ساکت شده و نمیتونه از تخت پایین بیاد و با واکر راه بره ، گاهی مواقع به اتفاق خواهر یا پرستار میاریمش پایین و کنار گلها میبریمش تا اون روزهای قشنگ رو یادش بیاد ! هر چی جلوتر میرم بیشتر پی به بیوفایی دنیا میبرم !! زندگی چه درسهایی به آدم میده .....!!!!!!