هدیه تهرانی زن خانه نبود، زنی نبود که اجازه بدهد مردان برای او تصمیم بگیرند. معصوم و مظلوم نبود. زنی بود سرکش و مقتدر که خودش حقش را از جامعه مردسالار ایران می‌گرفت. آن ظاهر سرد و لحنی که اقتدار در آن موج می‌زد هدیه تهرانی را تبدیل به مهم‌ترین نماد فرهنگی ایران در دوران اصلاحات کرد. او نماد زنان مستقلی بود که برای احقاق حق‌شان می‌جنگند و پا پس نمی‌کشند.