در باور ایرانیان باستان، جهان و تمامی کائنات در طول دوازده هزار سال تکوین و تکامل یافته و به پایان می‌رسد. بر این اساس نوروز را که نمادی از نو شدن کائنات به حساب می‌آمده، در دوازده روز جشن می‌گرفتند. روز سیزدهم هم با هدف رفع بلیات و به نشانه آمادگی برای شروع یک سال نو و تازه جشن گرفته می‌شده است.