بازنشسته‌ها عصبانی‌اند، خسته‌اند و رنجور. آنها با دردهای فراوان، باید چندین‌بار در ماه پله‌های سازمان‌های بیمه‌گر را بالا و پایین کنند تا حق‌شان را بگیرند؛ حق درمان‌شان را از سازمان‌های بیمه‌گر. صندوق‌ها می‌گویند پول نداریم، می‌گویند وظیفه ما بیمه تکمیلی آنها نیست و بازنشسته‌ها، با یک‌قران دوزاری که به‌عنوان مستمری دریافت می‌کنند، باید به هزار خرج‌شان برسند و همیشه مشقت معیشت دارند.