اینجا در بندرعباس ردی از هوای اردیبهشت نیست. داغی هوا به حدی است که درهای قطور و مات اندرزگاه شهر هم عرق کرده‌اند، درهایی که قصه غصه‌های زیادی را در پس خود دارند. جیرجیر درها شاید صدای ناله زندگی‌های نکرده‌ است، صدای ناله کسانی که آزادی، انسانی‌ترین مفهوم زندگی را از دست داده‌اند.