«خوشبختی» به‌عنوان هدف زندگی تازه چند سالی است که به دایره ایده‌ها و گفت‌وگوهای معمول ما وارد شده است. نه‌تنها بچه‌های دهه‌ ۶۰، بلکه فکر می‌کنم بچه‌های متولد همین یک دهه پیش، بیش از آنکه به «خوشبخت‌شدن» فکر کنند با ایده « مسئولیت» بزرگ شده‌اند.