نخست قصد داشتیم عنوان این یادداشت را آن شعر معروف چکامه‌سرای بلندآوازه ایران، فردوسی بزرگ «توانا بود هر که دانا بود» بگذاریم؛ اما از آنجایی‌ که می‌خواهیم بیش از هر مقاله دیگر شیرینی برآمده از دوره درسی علم و جامعه را به خوانندگان خوب‌مان انتقال دهیم، بنابراین عنوانش را «شب‌های دانش و دوستی» گذاشتیم تا از همین آغاز آن شیرینی که ما در شب‌های شورانگیز چشیدیم، خوانندگان خوب‌مان هم بچشند. گروه کوچک ما در این شب‌ها علم و شیرینی آن، عشق و همدلی آن را با هم چشید.