دریاچه ارومیه، تالاب هامون، تالاب بختگان و هورالعظیم نفس آخر را می‌کشند. کارون، پرآب‌ترین و بلندترین رودخانه ایران، خشکیده و سفیدرود، دومین رودخانه بلند ایران و پرآب‌ترین رودخانه گیلان، به احتضار افتاده است. حالا کمتر رد و نشانی از رود کشکان و هیرمند، رودخانه سرکش و وحشی وجود دارد و اصفهان عزادار زاینده‌رود است.در عسلویه، از بزرگ‌ترین میدان‌های گازی جهان، فقط همین لقب پرطمطراق باقی مانده است و فقر سرمایه و فناوری سبب شده که کسری گاز سال به سال بیشتر شود؛ آن‌قدر که صندوق توسعه ملی پیش‌بینی می‌کند‌ تا سال ۱۴۲۰ فقط به اندازه یک‌سوم نیاز کشور‌ گاز عرضه شود. اوضاع برق هم تعریفی ندارد و مدت‌هاست نمود بارز آن، جاده‌های کم‌نور و تاریک ایران است. اما ماجرا به همین‌جا ختم نمی‌شود و بحران آب و ناترازی برق و گاز می‌تواند به راحتی رشته صنایع و رؤیای توسعه کشور را پنبه کند.