این روزها چند انتخابات مهم به تغییر دولت‌ها و به تبع آن شکل‌گیری سطح جدیدی از سیاست خارجی منجر شده است. انتخابات ریاست‌جمهوری ایران که مسعود پزشکیان را راهی پاستور کرد؛ فردی که شعار مذاکره با غرب، احیای برجام و لغو تحریم‌ها را داده است. انتخابات پارلمانی بریتانیا هم که پیروزی کم‌نظیر حزب کارگر و روی کار آمدن کی‌یر استارمر را به‌همراه داشت. در فرانسه نیز مکرون با انتخابات پارلمانی و قدرت‌گیری جریان راست افراطی خود را در یک قدمی خروج از کاخ الیزه می‌بیند و از همه مهم‌تر انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکاست که در آبان سال جاری تکلیف مستأجر کاخ سفید را روشن خواهد کرد. هرچند درخصوص تداوم حضور جو بایدن در این انتخابات اما‌و‌اگرهای فراوانی وجود دارد و برخی خبرها از تلاش برای جایگزینی دیگر افراد در حزب دموکرات حکایت دارد، اما در طرف مقابل جمهوری‌خواهان حمایت تمام‌‌عیاری را از دونالد ترامپ شکل داده‌اند.