موقعیت ایران اکنون با حالت عادی و معمول متفاوت است. ایده نگاه به منابع و فرصت‌های داخلی اگرچه در بیان جذاب و خیراندیش می‌نماید، اما در پس آن می‌توان اتلاف به تمام معنای همین منابع و فرصت‌ها را دید؛ منابعی که می‌توانست زیربنای توسعه هر کشوری را فراهم کند، اکنون به اعتراف عمده کارشناسان و حتی مسئولان، در شرایطی اضطراری قرار دارند. کشور در دهه آینده با چالش منابع مواجه خواهد بود؛ این اخطار دلسوزانه را سال‌هاست خیرخواهان فریاد می‌زنند. در شرایطی کشور ما بر اثر تحریم از فرصت‌ها و مزیت‌های مراودات بین‌المللی بی‌نصیب است، هجوم بی‌رویه به این منابع، استهلاکی را به آنها تحمیل می‌کند که در نهایت به بی‌آیندگی و خسران منجر خواهد شد.