نظری خواندم از یک تحصیل‌کرده روان‌شناسی به این صورت که: «وقتی بپذیریم که شاید همه چیز در زندگی موقتی است، حالا شاید بتوانیم از این فرصتی که زندگی به ما داده است تا بودن و حضور و وجود کسی یا چیزی را تجربه کنیم، بیشتر لذت ببریم...»