«داریوش» هم در همان ابتدا از نظر شکل داستان. ترکیب بازیگران و حتی موسیقی به گونه‌ای طراحی شده که برای مخاطب یادآور «پوست شیر» باشد. گویی الگوی موفقی که «پوست شیر» را به جلو راند با حفظ همان ترکیب بازیگران و اضافه کردن چند شخصیت تازه از سوی سازندگان برای موفقیت سریال در نظر گرفته شده است. اگر «پوست شیر» پس زمینه ترانه قدیمی ابراهیم حامدی را داشت حالا «داریوش» با ترانه قدیمی داریوش اقبالی بر همان اساس فضاسازی‌اش را پیش می‌برد.