«سن» به‌عنوان یک مؤلفه طبیعی و بیولوژیک، کارکرد سیاسی و اجتماعی دارد؛ به این صورت که شهروندان در مقوله‌های گوناگون «سنی» قرار گرفته و نوعی انتظام بر آنها اعمال می‌‌شود. جوانان به‌طور ویژه به‌عنوان ابژه‌هایی تلقی می‌شوند که هر آینه در معرض خطر افتادن در ورطه انفعال هستند و باید بر آنها نظارت شده و هدایت لازم شوند. در حال حاضر مناسبات قدرت در جامعه وارد عمل می‌شود و اکنون جوانان کارکرد هستی‌شناسانه پیدا می‌کنند.