فقر بیداد می‌کند. شخصی به نقل از همکارش توییت‌ کرده بود، «پدرم امروز سه بار بی‌دلیل به من زنگ زد. بار چهارم با هزار تا مِن و مِن‌ گفت، می‌توانی ۲۰ هزار تومن به کارتم بزنی؛ در صف نانوایی ایستاده‌ام و پول ندارم. به مادرت نگو!». بسیاری از مردم مستأصلند و نمی‌دانند چه کار کنند. آمارها گویاست، اما چهره‌ مردم گویاتر است. تمرکز دولت روی فقرای معمول و دهک‌های پایین، او را از طبقه متوسط، شاغلان فقیر و بازنشستگانی که درآمد ثابت دارند، غافل کرده است. آنهایی که‌ کمک‌گرفتن از نهادهای خیریه را دون شأن خود می‌دانند. مردمی‌ که وقتی یک دبه ماست دست کسی می‌بینند، حواس‌شان هست. مردمی که دندان‌پزشکی را کلا فراموش کرده‌اند. افرادی که حتی توان تأمین کافی مایحتاج اولیه را از دست داده‌اند.