زمان، عدم‌قطعیت‌ها و ریسک‌پذیری؛ سه متغیر اساسی تصمیم‌گیری در محیط پرآشوب هستند. تصمیمات در زمان و محیط آشوب‌زا روزآمد است. عدم قطعیت‌ها مانع از تصمیمات میان‌مدت و بلندمدت می‌شود. اساسا در محیط پرآشوب، استراتژی معنی ندارد. تصمیمات عمدتا با الگوی «سایبرنتیک» انجام می‌شود. تصمیماتی با کمترین ریسک و بر اساس بازخوردِ رفتارِ خود و عکس‌العملِ حریف، تصمیمات حریف نیز بر همین الگو استوار است.