قصه پرغصه تولیدکنندگان ایرانی، شباهت زیادی به هم دارد؛ خواه کارخانه‌داری در شهرک صنعتی سراوان سیستان و بلوچستان باشد و گرفتار جاده‌هایی که وجود ندارد و کامیون‌هایی که با هیچ قیمتی به استخدام راه‌های صعب‌العبور درنمی‌آیند، خواه تولیدکننده‌ای بیخ گوش پایتخت و در شهرک صنعتی شمس‌آباد باشد که می‌گویند حتی دروازه‌ای درست‌و‌حسابی برای ورود ندارد و نزدیک به دو دهه است که رها شده‌. خواه کارخانه‌داری در شهرک صنعتی توس خراسان باشد و گرفتار آنتن‌دهی ضعیف تلفن همراه و اینترنت کُند و خواه تولیدکننده‌ای در شهرک صنعتی اشترجان اصفهان که با کم‌آبی و قطع برق و گاز دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.