مات می‌مانم. انگار خشکم زده است. صفحه تبلت بازمانده و دارد تصاویر را روی دور استاندارد رد می‌کند. اما تصاویر در ذهنِ «احتمالا» بیمار نویسنده این سطور، گاه تند می‌شود و گاه کند. گاه با آهنگی غریب و گاه با موسیقی‌ای حزن‌انگیز از جلوی چشمان ذهن، می‌گذرد. آقای وزیر دارد دست به ریش‌های نصفه‌و‌نیمه‌اش می‌کشد و انگار که دارد خواهش می‌کند، به‌ طرف مقابل می‌گوید حالا من خواهش می‌کنم!