بی‌گمان «ابوریحان بیرونی»، فیلسوف، ریاضی‌دان و دانشمند ایرانی که از او در جایگاه «پدر انسان‌شناسی» نام می‌برند، نخستین دانشمندی بود که نزدیک به 900 سال پیش از «چارلز داروین» و «آلفرد والاس» به بنیان‌های «فرگشت» گونه‌ها و همچنین 800 سال پیش از «توماس مالتوس» به واکاوی همبستگی میان «افزایش جمعیت» و «منابع» در دسترس گونه‌ها پرداخت.