اعضای گروه «زنان و اندیشه» در یادداشتی برای «شرق» نوشته‌اند: «کارکرد نامطلوب اشیا و نهاد‌ها معمولا به‌ راحتی به‌ چشم می‌آید؛ مثلا وقتی ساختار اجتماعی-اقتصادی خاصی مثل بیمه اجتماعی به‌ درستی پاسخ‌گوی نیازهایی نیست که قرار بوده مرتفع کند، ما به‌ راحتی متوجه این نقص می‌شویم و آن را صورت‌بندی می‌کنیم و اگر در حوزه قدرت‌مان باشد، به‌ دنبال راه‌حل می‌رویم و تلاش می‌کنیم مشکل را حل کنیم؛ اما وقتی دغدغه‌مان کارکرد نامطلوب نیست، بلکه فقدان چیزی است که هیچ‌گاه نبوده است، صورت‌بندی مسئله چندان ساده نیست. عدم حضور زنان در حوزه اندیشه‌ورزی مسئله‌ای از این دست است. زنان در طول تاریخ شکل‌گیری جامعه ما هیچ‌گاه به‌طور جدی در مقام نظریه‌پرداز ظاهر نشده‌اند و اگر شده‌اند هم دیده نشده‌اند.