سر ساعت می‌آید، روی پله کنار میوه‌فروشی می‌نشیند و به عابران نگاه می‌کند. یک ساک کوچک جلوی پایش است. غروب‌ها می‌آید محل بازی کودکان کنار سرای محله و بدون آنکه با کسی حرف بزند، به بازی کودکان نگاه می‌کند. غروب‌ها آلاچیق کنار سرای محله می‌شود پاتوق سفیدموهای محله. چای می‌آورند و تا هوا تاریک شود، حرف می‌زنند، خاطره می‌گویند، گاهی یکی می‌زند زیر آواز، بیشتر تخته‌‌ بازی می‌کنند و شطرنج. خانم‌ها همان گپ‌زدن را دوست دارند