برج‌هایی روی گسل‌های زلزله، آپارتمان‌های بلند و بی‌قواره در کوچه‌های تنگ و نفس‌گیر تهران که خط آبی افق آسمان را سال‌هاست از چشم‌انداز شهر گرفته‌اند، ویلاسازی‌های گسترده در باغات چای، شالیزارها و جنگل‌های رو به نابودی شمال ایران و نوار ساحلی دریای مازندران که در محاصره زمین‌خوارهاست، خوابگاه‌هایی در مناطق دورافتاده حاشیه شهرها که نامش مسکن مهر است و همه اینها، فقط نمونه‌هایی از آشفته‌بازار ساخت‌وساز در ایران است؛ بازاری که به واسطه سقوط مداوم ارزش ریال پای سوداگران را از هر صنف و قشری به صنعت ساختمان باز کرده و نتیجه آن چشم‌انداز بی‌قواره شهرسازی و آسیب شدید به محیط زیست و در نهایت سلب حقوق شهروندان بوده است.