عمل‌گرایی سیاسی یک نقطه مثبت برای سیاستمدار است، ولی مرز ظریفی دارد که ممکن است به ورطه بی‌پرنسیبی سقوط کند. هنگامی که چنین شد، نه در مردم پایگاهی خواهد داشت و نه حتی خطری برای «خالص‌سازان» دارد