به یاد دارم که چند سال قبل متنی می‌خواندم که برگرفته از یک رساله دکترا در رشته علوم سیاسی در آمریکا بود. نویسنده قصد داشت در آمریکا موضوع «فرهنگ دموکراتیک» را بررسی کند که یکی از پایه‌های اساسی آن «پاسخ‌گویی به شهروندان» است. این پژوهشگر اقدام شاید ساده‌ای انجام داده بود. ده‌ها نامه درباره موضوعات مختلفی که در حیطه وظایف یک سازمان مشخص دولتی است، تهیه کرده و به‌عنوان یک شهروند آنها را به سازمان‌ها پست کرده بود و بعد منتظر مانده بود تا پاسخی دریافت کند. در زمان تحقیق او، هنوز نامه مهم‌ترین وسیله ارتباطی محسوب می‌شد. پرسش آن بود که چند سازمان و کدام سازمان‌ها، پس از چقدر انتظار به او پاسخ می‌دهند و کیفیت پاسخ‌ها به چه شکلی خواهد بود؟ پژوهش جالبی بود.