‌کتابی با عنوان «اتحادیه معلمان در آموزش عمومی» به قلم و پژوهش «نینا بسیا» که نگارنده در حال برگرداندن آن به فارسی است، یکی از رازهای ماندگاری و اثرگذاری اتحادیه‌های معلمان در جامعه‌های امروزی را جامعه‌گرایی، یعنی نزدیک‌شدن به کنش‌هایی سرراست با گرفتاری‌های روزمره شهروندان به‌ویژه در بخش آموزش عمومی، می‌داند و تأکید می‌کند که چنین رویکردی می‌تواند به نزدیکی اتحادیه‌ها با مردم و درک مشترک از خواسته‌های دو سوی این داستان بینجامد و به پیشبرد‌ هدف‌های اتحادیه‌ها نیز یاری رساند. گرچه پیش از سفارش‌های نویسنده این کتاب و شاید به دلیل ذات انسانی، کنش‌های مدنی و از آن میان کنش‌های صنفی-آموزشی اتحادیه‌ها، این رویکرد در بسیاری از نهادهای مدنی جهانی وجود داشته است و البته در جایی بروز بیشتر و در جایی پنهان‌تر بوده‌اند.