نقاشی‌های شبنم شعبانی همسو با خود اوست. هر آنچه در نقاشی‌هایش می‌بینیم، در خود او نیز هست؛ اگر هیجانی مشاهده می‌شود، آن هیجان در خود او نیز وجود دارد و اگر آرام است، آن آرامش در کارهایش نیز ‌بازنمود دارد. اگر هم فریادی بر لب می‌آورد، آن فریاد در نقاشی‌اش بازجُستنی است. در حقیقت زیست هنرمند است که این نقاشی‌ها را تولید می‌کند.