پناهنده از سال ۸۸ که اولین اثر بلند خود را با نویسندگی مشترک همسرش ارسلان امیری ساخت تا اثر آخرشان یعنی در انتهای شب، نشان داده طبقه‌ی متوسط شهری را به‌عنوان رنگ اصلی کارنامه‌ی خود انتخاب کرده است؛ آثاری که برای توصیف آن‌ها از تعبیر آپارتمانی استفاده می‌شود. اما در انتهای شب را می‌توان روایتی متفاوت در این دسته توصیف کرد.