امام صادق (ع) می‌فرمایند: «خواب روزه دار عبادت، خاموشی او تسبیح، عمل وی پذیرفته و دعای او مستجاب است» تا ارزش والای ایام پیش روی ـ که نخستین غروب این ایام فرا رسیده ـ برای هر مؤمن واقعی قابل تشخیص باشد و ناگفته پیداست که روزه شکم کافی نیست و روزه چشم و زبان است که حال مؤمن را به احسن نزدیک می‌کند.