مجری برنامه ایران دوست‌داشتنی اعتقاد دارد که چیزی در این برنامه برنامه‌ریزی نمی‌شود و همه‌چیز در لحظه است؛ چون کسی که تلویزیون می‌بینید امکان این را ندارد که سؤالی بپرسد، بنابراین میزبان‌ها آن‌ها در واقع زبان مخاطب می‌شوند و سؤال می‌پرسند.