رابعه نه تنها به اربابان قدرت بی‌اعتنا است، بلکه می‌گوید: وقتی به روشنایی چراغ سلطان، شکاف پیرهن دوختم، دلم روزگاری بسته شد. تا آن را باز نشکافتم، دلم گشاده نشد. یعنی حتی استفاده از نور چراغ سلطان را موجب ظلمات قلب خود می‌داند!