هر چند آمار رسمی از تعداد کودکان کار در کشور موجود نیست، اما سر هر چهار راه، سر هر سطل زباله، در هر کارگاه غیررسمی، در زمین‌های کشاورزی و...، کودکانی با قد و قامت‌هایی کوچک و چهره‌های آفتاب سوخته مشغول کارند. این وضعیت در تهران و برخی دیگر از کلانشهرهای کشور نگران‌کننده‌تر هم هست. در حالی علیرضا زاکانی، شهردار تهران، از آبان ماه سال گذشته دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور ساماندهی کودکان کار شده که آمار این کودکان براساس مشاهدات میدانی روبه‌فزونی است و بخش عمده‌ای از کودکان کار در کشور و به خصوص تهران در بخش جمع‌آوری زباله فعال هستند. حتی چندی پیش هم مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران، از استخدام زباله‌گردها خبر داده بود. او در حالی این راهکار را مانع بهره‌کشی مافیای زباله از کودکان دانست که همین حالا هم شهرداری برای استخدام کودکان 15 تا 18 ساله منع قانونی در برابر خود نمی‌بیند و شماری از نیروهای بخش پیمانکاری آن در سنین 15 تا 18 سال هستند. ابهام در سن کودکی در ایران نه تنها سازمان‌ها و نهادهای حاکمیتی را در برای کار کودک مسئول نمی‌کند که دست و پای سازمان‌های مردم‌نهاد را هم برای حمایت از این قشر می‌بندد. در همین باره با دکتر فاطمه قاسم‌زاده، روانشناس و فعال حوزه کودک، گفت‌و‌گویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید: